Światowy Dzień
Świadomości Autyzmu
2 kwietnia przypada Światowy Dzień Świadomości Autyzmu.
Światowy Dzień Wiedzy na temat Autyzmu to
święto obchodzone corocznie 2 kwietnia. Jego celem jest podnoszenie społecznej
świadomości na temat zaburzenia uznanego przez ONZ za jeden z najpoważniejszych
problemów zdrowotnych świata – obok raka, cukrzycy czy AIDS.
Zanim skończą Państwo czytać ten tekst, na świat
przyjdzie około 250 dzieci. Dwoje z nich będzie miało prawdopodobnie
zdiagnozowane całościowe zaburzenia rozwojowe, w tym także autyzm.
Dzisiaj ani pewnie jutro
nie będzie lekarstwa na autyzm, dlatego trzeba zrobić wszystko, żeby osobom
z autyzmem żyło się lepiej. Niestety świadomość społeczna w kwestii
autyzmu jest w Polsce bardzo niska. W ramach obchodów Światowego Dnia
Świadomości Autyzmu realizowane są liczne inicjatywy na rzecz przeciwdziałania
dyskryminacji osób ze spektrum autyzmu i ich rodzin. Jedną z nich jest „Polska
na Niebiesko” – coroczna kampania społeczna organizowana przez Fundację JiM o
zasięgu ogólnopolskim. Co roku Rzecznik Praw Obywatelskich bierze udział w tej
akcji i podświetla siedziby swojego Biura oraz Biur Pełnomocników Terenowych na
niebiesko.
Czym jest autyzm?
Autyzm jest
całościowym zaburzeniem rozwoju dziecka o podłożu neurologicznym, który dotyczy
tysięcy dzieci w całej Polsce. Osoby z autyzmem mają problemy z mówieniem,
postrzeganiem świata, rozumieniem relacji społecznych. Według Światowej
Organizacji Zdrowia (WHO) autyzm występuje u 1 na 100 dzieci, co oznacza, że w
Polsce żyje ich około 400 tysięcy. Światowy Dzień Świadomości Autyzmu,
ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, ma na celu propagowanie wiedzy na
temat tego zjawiska.
Autyzm
nie jest chorobą, tylko zaburzeniem rozwoju mózgu, charakteryzującym się upośledzeniem relacji
społecznych. Z autyzmu nie można się wyleczyć, ale wczesne rozpoznanie, dobrze
postawiona diagnoza i niezbędne oddziaływania terapeutyczne mogą zapewnić
dziecku autystycznemu względnie dobre warunki rozwoju.
Ze
względu na zakres symptomów, ten stan nazywany jest zaburzeniem ze spektrum
autyzmu (ASD). Coraz częściej zwraca się uwagę na to, że może być ono
uwarunkowane genetycznie innym wzorcem funkcjonowania mózgu. Dotyczy głównie
kontaktów społecznych, umiejętności komunikacyjnych i sztywnego przywiązania do
pewnych schematów. Pierwsze objawy występują przed ukończeniem trzeciego roku
życia, mogą być obecne już w okresie niemowlęcym, częściej dotyka chłopców niż
dziewczynek. Dokładna przyczyna anomalii nie jest znana, wiele z istniejących
teorii wiąże jej etiologię z wczesnymi uszkodzeniami neuropoznawczymi w mózgu.
Autyzm jest obecnie rozważany jako zaburzenie wieloczynnikowe, będące wynikiem
interakcji pomiędzy genami i środowiskiem.
Rozpoznanie autyzmu u dziecka nie jest
proste, gdyż stopień nasilenia objawów, a także obraz chorobowy bywają bardzo
różnorodne. Szczególną uwagę należy zwrócić na obserwację i analizę zachowań
dziecka, komunikację ze środowiskiem i ogólny rozwój. Postawienie ostatecznej
diagnozy opiera się na opinii kilku specjalistów, m.in. psychologa, pedagoga,
logopedy i lekarza psychiatry. Wśród cech autystycznych, wpływających na
społeczne zachowania i komunikację wyróżnia się:
·
przyjęcie niezwykłych
wzorców mowy, takich jak ton przypominający robota;
·
unikanie kontaktu
wzrokowego z innymi osobami;
·
brak gaworzenia jako
niemowlę;
·
brak reakcji na imię;
·
opóźniony rozwój
umiejętności mowy;
·
często powtarzane
zwroty;
·
pozorna trudność
wyrażaniu własnych uczuć.
Poza zaburzeniami komunikacji,
osoba z autyzmem może również wykazywać zachowania powtarzalne lub nietypowe
np.:
- przesadne zainteresowanie się danym tematem i oddanie się temu do reszty, np. samochodami, rozkładami jazdy komunikacji miejskiej;
- zajmowanie się konkretnymi przedmiotami, zabawkami lub elementami wyposażenia gospodarstwa domowego;
- angażowanie się w powtarzające się ruchy, takie jak kołysanie;
- ciągłe porządkowanie rzeczy, układanie rzeczy w sposób przesadny.
Nie każdy badany musi mieć pełny zestaw powyższych objawów i u
każdej osoby z taką diagnozą rozwój przebiega inaczej. Dlatego diagnoza dziecka
jest wielowymiarowa. Wymaga pogłębionej analizy w kierunku oceny głębokości
nasilenia objawów i różnicowania autyzmu.
Przypominamy,
że symbolicznym kolorem autyzmu jest kolor niebieski. W tym roku ze względu na stan epidemii koronawirusa, nie
możemy niestety zamanifestować swojej solidarności niebieskimi ubraniami w przedszkolu.
Zachęcamy jednak
wszystkich Państwa do symbolicznego zjednoczenia się z autystami i ich
rodzinami – PRZYJMIJMY WYZWANIE!
Dziś 2 kwietnia ubierzmy się
na niebiesko w domu, zróbmy kompozycję z niebieskich przedmiotów, stwórzmy
plakat – zróbmy zdjęcie i
opublikujmy jako komentarz pod postem na profilu FB przedszkola nr 19 w
Elblągu.
Bądźmy
solidarni z osobami z autyzmem.
Źródła:
1. Jaklewicz Hanna, Autyzm
wczesnodziecięcy: diagnoza i przebieg;
2. Wiliams Katrina, Zrozumieć autyzm
;
PORADNIK
Niepełnosprawność a zainteresowania
Istotnym elementem struktury psychicznej człowieka są zainteresowania, których więcej...
Rady na pierwsze dni w przedszkolu
Jak możemy pomóc dzieciom w przystosowaniu się do nowego środowiska?
Traktujmy chodzenie do przedszkola jako sprawę więcej...
Pomaganie innym, słabszym cenną zaletą
Postępowanie innych ludzi obecnych więcej...
PROŚBA DZIECKA
Nie psuj mnie.
Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam.
To tylko próba sił z mojej strony.
Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło,
póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem.
To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne.
O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
Nie chroń mnie przed konsekwencjami.
Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem.
To zagraża mojemu poczuciu wartości.
Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę.
To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga!
Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości.
Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia.
Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli.
To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości.
Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
Nie bądź niekonsekwentny.
To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami.
Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.
Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet.
Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty.
To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę.
Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało
Nie bój się miłości. Nigdy.
Janusz Korczak
PO CO JEST PRZEDSZKOLE
To miejsce inicjacji. Tu spotykamy pierwszą miłość, tu więcej...
10 przykazań aby dziecko rosło szczęśliwe
Sposoby okazywania dzieciom miłości i troski
Zaakceptuj dziecko takim, jakie jest;
Okazuj mu swój szacunek i miłość;
Poświęcaj mu swój czas i uwagę;
Stwórz dziecku możliwości wyboru;
Bądź szczery w wyrażaniu własnych uczuć;
Świętuj razem z nim jego sukcesy;
Uważnie wsłuchaj się w to, co przeżywa, łącznie z bólem i złością;
Dostrzegaj, gdy robi coś dobrze;
Nagradzaj wysiłek zmierzający do osiągnięcia jakiegoś celu, a nie tylko same osiągnięcia.